EEN WORST AAN EEN TOUWTJE
De Engelse filosoof Alan Watts (1915-1973) heeft het ooit prachtig omschreven. “Je gaat niet naar een concert voor het slotakkoord. Je gaat naar een concert om de volledige anderhalf uur van die prachtige muziek genieten.”
Heb je wel in de gaten dat je zo door je ouders en je omgeving bent opgevoed dat je het altijd nét niet bent? Dat je altijd bezig moet zijn om beter te worden dan je nu bent? Je ouders kunnen daar overigens niets aan doen. Ook zij zijn op hun beurt zo opgevoed door hun ouders. Maar daardoor gloort er voor jou altijd iets aan de horizon wat je wilt hebben. Iets wat helpt om het beter te maken dan het nu is. Dat begint al op het moment dat je naar klas 1 van de kleuterschool gaat. Want daarna wil je naar klas 2, want daar gebeurt het. Groep 8 is het summum. Maar daarna begin je in het voortgezet onderwijs weer in groep 1. Waardoor je naar groep 2, 3, 4 en misschien zelfs 5 wil, want daar gebeurt het.
Op de universiteit begin het feestje weer van voren af aan. Je begint in jaar 1, maar 4 jaar later heb je het doel bereikt en ben je eindelijk klaar. Totdat je op de eerste verdieping van een bedrijf begint te werken. Dan wil je naar de tweede verdieping. En toen je op de tiende verdieping zat had je het nog steeds niet in de gaten. Want je gaat het nooit bereiken. Je was het al die tijd al, vanaf klas 1 van de kleuterschool. Maar je bent het vergeten. En nu zit je op de veertiende verdieping, ben je 45 geworden en begin je te begrijpen dat het hele verhaal een grote illusie was. Dat is een prachtig inzicht. Stop met zoeken. Je bent al heel lang helemaal perfect. Al zolang je leeft.
