Even tot tien tellen
“Even tot tien tellen als je boos bent” is een uitspraak die misschien al bestaat vanaf het moment dat mensen de taal uitvonden. Maar waarom is die uitspraak zo interessant?
Je hebt gedurende je leven iets raars aangeleerd. Je bent er van overtuigd dat jij bepaalt wat je denkt. Maar als dat zo zou zijn weet je jouw eerstvolgende gedachte nu ook. Maar dat weet je helemaal niet. Gedachten komen gewoon op. Het interessante is dat gedachten ook zomaar weer verdwijnen. Zonder dat je er ook maar enige invloed op hebt. Gedachten gebeuren. In de wereld van de non-dualiteit wordt er een prachtig voorbeeld voor dit gedachtenspel gebruikt. Een gedachte is net een golfje in een oceaan. Zomaar ineens is ‘ie er en even later is ‘ie zomaar verdwenen.
En waarom zijn die tien tellen nu zo interessant? Net als gedachten zomaar ontstaan, gebeurt dit ook met emoties. Je kunt opeens boos reageren. En net als gedachten zomaar verdwijnen gebeurt dit ook met boosheid. Zomaar ineens is het weg. Soms weet je zelfs niet eens meer waarom je boos was. Als je boosheid voelt opkomen, dan is dat zo. Daar heb je geen enkele invloed op. Je hoeft daar verder helemaal niets mee te doen, je hoeft alleen maar even te wachten tot de boosheid weer weg ebt. Want dat gebeurt gewoon. Als een golfje in de oceaan.
